Sandy werd me aangeraden door een vriendin, zij had goede resultaten bereikt en ik stond op het punt voor een gastric bypass te gaan, toch was dit niet wat ik echt wilde maar ik had alles al geprobeerd en woog zwaarder dan ooit. Afspraak gemaakt in december voor januari, eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik een dag voor de afspraak dacht, waar begin ik aan? Kan ik er nog onderuit, ik wil dit eigenlijk niet meer.. ik ben 55 kan ik het niet gewoon accepteren? Het is wat het is. Maar ik vond het niet kunnen om af te zeggen en dus ben ik met frisse tegenzin begonnen.. Sandy zet je meteen op het andere been, tuurlijk hoor je dingen die je al wist en in het begin was ze ook echt wel gewoon n stok achter de deur met haar wekelijkse meet- en weegmomentje maar haar enthousiasme en inzicht triggerde me en van lieverlee ging ik om. Door de recepten en de weekmenu’s ging ik anders eten en koken, schreef ook alles op in het begin en bekeek dit een week later weer met haar. Wat vooral opviel was dat het me deze keer niet alleen om die cijfertjes op de weegschaal meer ging, het meten bleek ook een heel belangrijke factor. Ik verloor kilo’s en centimeters en nu, 4 maanden verder ben ik bijna 13 kilo kwijt en respectievelijk 10 en 11 cm van mn buik en taille! Mijn probleemzone! Ik ben er nog niet, wil stiekem nog wel 10 kilo en wat centimeters kwijt.. dat gaat me ook lukken, dat vertrouwen heb ik wel, want voor het eerst in mijn leven val ik af maar voelt het niet als een dieet.. ik ga nog steeds lunchen met vriendinnen en uit eten, drink nog steeds n borrel maar alles wat minder dan eerst.. en ik eet anders maar ontzeg mezelf eigenlijk niks, kwestie van keuzes maken, ik eet wel regelmatiger en gezonder (wist je trouwens dat veel groente eten ervoor zorgt dat je cm’s van je buik verliest (!) ik dacht dat je daarvoor uren in de sportschool moest doorbrengen..) Dat gezegd hebbende, ik zou nog iets meer kunnen bewegen, dan zou het miss nog iets sneller gaan maar voor mij is het goed zo, miss ter compensatie wat meer zwemmen in de vakantie, voor dat extra ijsje en borreltje. En zo wik en weeg ik een beetje.. maar honger? Nooit! En dat voor iemand die tijdens vorige pogingen weleens om 21:00 uur haar bed opzocht omdat ze niks meer mocht eten die dag. Nu lach ik erom maar toen maakte het me echt chagrijnig! Ook nog leuk om te vermelden, ik ga 1 a 2 keer in de maand naar een vaste masseuse, al jaren.. zij zei laatst tegen me “je bent aardig afgevallen he, je huid veert ook prachtig mee” dat is weleens anders geweest! Dus, 50+, hormonen, het lukt toch niet, weet ik veel wat voor excuses je nog meer verzint voor jezelf (been there, done that) ook jij kunt dit, met gemak! Ik heb ook voor het eerst vertrouwen dat ik dit vol kan houden zo.. het is echt geen straf, of beter gezegd nog, dit voelt echt op geen enkele manier als een dieet! Want je mag alles! En Sandy? Die zie je natuurlijk steeds minder en zo groeit het vertrouwen dat je het ook zonder haar kan, die spreekwoordelijke stok achter de deur werd voor mij dan ook al snel n steuntje in de rug! En straks doe ik het zonder haar maar kan ik wel vol overgave zeggen dat zij mij heeft geholpen, door met een ander eetpatroon, een nieuwe fase op te starten in mijn leven waarbij ik stukken beter (én slanker) in mn vel zit!